Stap 4: Hutong wijken

Het woord hutong komt van het Mongoolse woord hottog, dat bron betekent. Een gegraven bron vormde in de Middeleeuwen vaak het centrum van nieuwe woongemeenschappen.
Hutongs zijn ontstaan doordat mensen hun huizen met muren aan elkaar verbonden. Hierdoor ontstonden er smalle straatjes. Volgens de Chinese regels wordt er over hutongs gesproken als de straten minder breed zijn dan 9 meter. In Beijing zijn er wijken waar de straten slechts 50 centimeter breed zijn!

Hutongs kenmerken zich verder door de kleine huizen (van soms maar één kamer) en een muur om de wijk. De huizen hebben over het algemeen geen sanitair, er zijn gezamenlijke toiletten en er is weinig of geen elektriciteit.
De volgende video geeft een beeld van een ‘goed’ onderhouden hutong.

De geschiedenis van de Hutong

De eerste hutongs zijn ontstaan tijdens de Mongoolse Yuan-dynastie (dynastie staat voor een reeks opeenvolgende vorsten uit dezelfde familie) van 1206 tot 1368. Ze ontstonden omdat stadsbewoners muren bouwden om hun huizen met elkaar te verbinden, of hun huizen aan elkaar te bouwen. Ze deden dat om indringers uit hun buurt te houden. Ook om de hutongwijk bouwden ze een muur.

Mensen met dezelfde beroepen of woonden vaak bij elkaar in een bepaalde hutong, die dan ook naar hen werd vernoemd. Zo woonden in de wasserij-hutong mensen die de kleren van de keizer wasten. Andere hutongs werden genoemd naar bepaalde families of naar de vorm die ze hadden. De broeken-hutong begint als een laan die zich verderop in twee´broekspijpen’ splitst.
In de hutongs staan veel oude huizen met een binnenplaats, vaak verscholen achter een muur langs de hutong. Je gaat er via een houten deur naar binnen en moet bij het binnengaan om een zogenaamde 'geestesmuur' heen.

Beijing, de hoofdstad van China, is de stad met de meeste hutongs. Oorspronkelijk heeft Beijing duizenden hutongs. Ze liggen rond de Verboden Stad. In hutongs vlakbij de oost- en de westkant van de Verboden Stad woonden leden van de keizerlijke hofhouding en edelen. In andere hutongs noordelijk en zuidelijk van de Verboden Stad woonden kooplui en andere gewone burgers.

De Verboden Stad

De Verboden Stad was de plaats van waaruit de Chinese keizers van de Ming- en de Yaun-dynastie hun rijk bestuurden. De Verboden Stad (Zijin Cheng) werd gebouwd tussen 1406 en 1420. Het complex is verdeeld in een 'Buitenhof' en een 'Binnenhof'. In het ‘Buitenhof’ waren de vergaderzalen voor de keizers, in het ‘Binnenhof’ stonden hun paleizen.

Afbreken of behouden

Hutong ingang, ooit van de rijke
mensen

In Peking bestaan nog verschillende van deze traditionele hutong-wijken. Enkele zijn sterk gemoderniseerd. Het afbreken van hutongs begon halverwege de twintigste eeuw, onder het bewind van de communistische leider Mao. De wijken zouden te ongezond zijn. De mensen wonen er dicht op elkaar en de huizen hebben geen sanitair. Toiletgebouwen staan aan de buitenzijde en zijn gezamenlijke voorzieningen. Elektrische verlichting is er ook nauwelijks.

Helaas hadden de bewoners zelf geen inspraak. Velen wilden hun huizen niet verlaten maar werden gedwongen. Door de groeiende economie in de jaren 80 en 90 kreeg China de kans om steeds meer hoge flats te bouwen. De stadsmuren werden opgeofferd aan een rondweg. Door al deze bouwwerken kwam er steeds meer verkeer en dus ook uitlaatgassen in de hutongs. De omstandigheden om er te wonen werden slechter en slechter.

In 2005 waren er nog ongeveer 3000 Hutongs in Peking, met daarin bijna de helft van de stedelijke bevolking. De wijken worden inmiddels beter gewaardeerd door de overheid. Sommige Hutongs zijn opgeknapt en voorzien van elektra en water om te voorkomen dat alles aan sloop ten onder gaat. De Hutongs vormen nu een vast onderdeel van de toeristische bezienswaardigheden en een bezoek aan een gezin in een Hutong is mogelijk.

In 2008 moesten veel hutongs plaatsmaken voor hotels en kantoor, in verband met de komst van de Olympische Spelen.