Stap 6: Arbeidsmigranten

Nederland

De welvaart steeg in de jaren vijftig en zestig in Nederland en er kwamen steeds meer fabrieken. Het werk aan de lopende band was niet erg populair onder Nederlanders en er ontstonden personeelstekorten. In het buitenland waren er arbeiders genoeg die in Nederlandse fabrieken wilden werken. Deze gastarbeiders, officieel arbeidsmigranten geheten, kwamen eerst zelf op zoek naar werk. De eerste gastarbeiders waren Italianen en Spanjaarden.

Wat later, in de jaren zestig, kwamen veel gastarbeiders naar Nederland op uitnodiging van de Nederlandse regering. Nederland wierf vooral in Marokko en Turkije arbeiders. Het was de bedoeling in het begin dat de buitenlandse arbeiders hier voor een beperkte periode zouden werken en dan met het verdiende geld weer terug zouden gaan. Uiteindelijk zijn velen van hen hier gebleven.

Door een toenemende automatisering in de jaren zeventig en door een economische crisis was er steeds minder behoefte aan laaggeschoolde arbeid. In 1973 stopte Nederland met het uitnodigen van gastarbeiders. De toelating tot Nederland werd veel strenger.

De gastarbeiders die bleven hebben in veel gevallen hun familie over laten komen: degezinshereniging.
Omdat de Nederlandse overheid en het bedrijfsleven deze gastarbeiders zelf had uitgenodigd om te komen werken, vond men het moreel onverantwoord om gastarbeiders te verbieden hun gezinnen te laten overkomen.  

De immigranten uit Marokko en Turkije en hun afstammelingen vormen nu de twee grootste groepen niet-westerse migranten in Nederland.

In 2004 trad Polen toe tot de Europese Unie (EU). Sindsdien is het aantal Poolse immigranten sterk toegenomen. In Polen was er veel werkloosheid en daarom zochten veel Polen werk buiten hun land.  
Inwoners uit de verschillende lidstaten van de Europese Unie mogen zich vrij mogen vestigen binnen de EU en daarom besloten veel arbeidsmigranten uit Polen in Nederland te blijven.

Duitsland

   De val van de Berlijnse muur

Ook Duitsland heeft vanaf de jaren 50 tot in de jaren 70 veel gastarbeiders uit het buitenland laten komen, vooral uit Turkije, maar ook uit Italië, Spanje, Griekenland en Joegoslavië.
Net als in Nederland waren veel van deze gastarbeiders van plan na een paar terug te gaan. Uiteindelijk bleef een groot deel van hen in Duitsland wonen, vooral vanwege de economische situatie in het land van herkomst. Door gezinshereniging zijn vervolgens ook veel vrouwen en kinderen naar Duitsland geëmigreerd.

Begin jaren 90 kwamen er na de val van het IJzeren Gordijn, de ineenstorting van de communistische regeringen in Oost-Europa, veel mensen uit die regio naar Duitsland.